Ο Μεγαλοπόδαρος (Bigfoot, Sasquatch)

Το πλέον διάσημο πλάσμα της Κρυπτοζωολογίας είναι ο τύπος του πιθηκόμορφου ογκώδους όντος το οποίο ζει σε δασικές και ορεινές περιοχές, σε διάφορες περιοχές σε όλο τον κόσμο. Σε κάθε μέρος που εμφανίζεται γίνεται θρύλος και παίρνει και διαφορετικό όνομα. Στα Ιμαλάια ονομάζεται Yeti, στα Βραχώδη Όρη λέγεται Bigfoot και στην βόρεια Αμερική Sasquatch. Στις περιοχές που εμφανίζεται έχει γίνει θρύλος και φόβητρο για μικρά παιδιά και μεγάλους. ¨Θα σε πάρει το Yeti¨ απειλούν οι μανάδες τα παιδιά τους σε ένα χωριό των Ιμαλαΐων. Αυτά τα ανθρωπόμορφα όντα εμφανίζονται σε περιοχές του πλανήτη με έντονη βλάστηση και αχανείς εκτάσεις οπού μπορούν να κρύβονται, όπως είναι η Σιβηρία και οι χιονισμένες βουνοπλαγιές των Ιμαλαΐων. Οι εμφανίσεις αυτών των όντων είναι αρκετές.

Στην Αμερική οπού εκεί ο Μεγαλοπόδαρος κυριαρχεί στην ορεινές περιοχές του Όρεγκον και της Καλιφόρνια. Τον Ιανουάριο του 1972, στο Μπολς Φέρυ της Καλιφόρνια τέσσερις νεαροί κατευθύνονται προς το Μπητλ Κρηκ με το αυτοκίνητο τους όταν βλέπουν ένα λαμπερό αντικείμενο να περνά πάνω από το αμάξι τους. Αφού παρκάρανε ακούσανε μια κραυγή. Γυρίσανε προς το μέρος που ακούστηκε ο θόρυβος και είδανε ένα ογκώδες πλάσμα ύψους 2.10 με σκοτεινό τρίχωμα και κεφάλι σε σχήμα σταγόνας.

Το πλάσμα απομακρύνθηκε όπως κάνανε και οι νεαροί. Απομακρυνόμενοι με το αυτοκίνητο ένιωσαν πως κάποιος τους παρακολουθούσε και είδανε φλογερές σφαίρες σε διάφορα χρώματα να κινούνται σπασμωδικά πάνω από τα χωράφια. Στη συνέχεια μία από τις σφαίρες πήρε ανθρώπινη μορφή και στάθηκε δίπλα στο δρόμο. Μετά από μία διασταύρωση πιο κάτω όλα έγιναν όπως πριν. Τη σχέση Μεγαλοπόδαρου και ΑΤΙΑ που φαίνεται στο παραπάνω περιστατικό ενισχύει και το παρακάτω. Τον Οκτώβριο του 1960, στο Μάρλιγκτον της Δυτικής Βιρτζίνια ο Ντοκ Πρήστλυ οδηγούσε όταν το αυτοκίνητο του σταμάτησε ανεξήγητα να λειτουργεί. Στην άκρη του δρόμου στεκόταν ένα ανθρωποειδές δυόμισι μέτρων με ανορθωμένο μακρύ τρίχωμα. Ένα λεωφορείο με φίλους του Πρήστλυ που προπορευότανε γύρισε πίσω για δει γιατί αργούσε. Στην θέα του λεωφορείου το τρίχωμα του πλάσματος έπεσε και η μηχανή του αυτοκινήτου άρχισε να ξαναλειτουργεί. Το επεισόδιο επαναλήφθηκε λίγα λεπτά αργότερα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Στην ίδια πολιτεία παρόμοια περιστατικά ήτανε σε έξαρση τον ίδιο χρόνο. Ένα άλλο περιστατικό έλαβε χώρα στις 9 Ιουνίου 1974 στο Κινγκ Κάουντυ της Ουάσινγκτον.

Ο Τόνυ Μακλένναν οδηγούσε το αυτοκίνητο του όταν φρέναρε απότομα παρατηρώντας κάτι που έμοιαζε με τραυματισμένο σκυλί. Όταν όμως ο ΄σκύλος΄ σηκώθηκε τότε ο Μακλένναν είδε ένα ογκώδες τριχωτό πιθηκοειδές ύψους δυόμισι και πλέον μέτρων με κόκκινα φωτεινά μάτια. Οι έρευνες που ακολουθήσανε έφεραν στο φως ένα φρέσκο μονοπάτι και τρίχες μήκους δέκα εκατοστών. Στις 21 Οκτωβρίου του 1973 η κυρία Χάιτ παρατήρησε από το σπίτι της στον κήπο διάφορα φωτάκια τα οποία μοιάζανε με στολίδια χριστουγεννιάτικου δέντρου. Σε λίγο τα φωτάκια έσβησαν και έγιναν ένα λαμπρό φως, μια ημικυκλική κάψουλα μέσα στην οποία διακρινόταν ένα πιθηκόμορφο πλάσμα χωρίς λαιμό και με κανένα χαρακτηριστικό στο πρόσωπο του εκτός από μια προεξέχουσα μύτη.
Δυστυχώς είχαμε και αναφορές για εχθρική συμπεριφορά από Μεγαλοπόδαρους. Μία λίστα τέτοιων βίαιων συμπεριφορών συγκέντρωσε το 1965 ο ερευνητής Τζον Γκριν με πάνω από 120 περιστατικά. Ένα τέτοιο περιστατικό έλαβε χώρα το 1942 όταν στο Καντζ της Βρετανικής Κολομβίας ένας τριχωτός γίγαντας επιτέθηκε σε έναν άντρα και του έσπασε το χέρι. Στην ίδια περιοχή είχε ακουστεί μία ιστορία σύμφωνα με την οποία δύο κυνηγοί στις αρχές του 19ου αιώνα σκοτωθήκανε από ‘κάτι δίποδο’. Το 1907 οι Ινδιάνοι της ίδιας περιοχής αναστατώθηκαν από τα ουρλιαχτά ενός ‘πιθηκάνθρωπου’ και το 1945 στην ίδια περιοχή ένας Μεγαλοπόδαρος κυνήγησε τον Χένρυ Τσαρλς για περίπου ενάμισι χιλιόμετρο κοντά στο Χάρισον Μιλς. Ενδιαφέροντα στοιχεία μας παρέχουν και οι τοπικές ινδιάνικες παραδόσεις. Συγκεκριμένα στην περιοχή Μέμφις στο Τενεσσί τα πιθηκόμορφα πλάσματα ονομάζονται ‘τρελές αρκούδες’, οι οποίες λέγεται ότι έρχονται από τα άστρα μέσα σε ‘μικρά φεγγάρια’. Έχουν αναφερθεί πολλές περιπτώσεις στις οποίες Ινδιάνοι είδανε ‘τρελές αρκούδες’ να βγαίνουν από ‘μικρά φεγγάρια’. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι οι τρελές αρκούδες δεν βγαίνουν μόνες τους από τα ‘μικρά φεγγάρια’ αλλά τις βγάζουν έξω άνθρωποι οι οποίοι μοιάζουν με κανονικούς ανθρώπους και έχουνε κοντά μαλλιά και φωτεινά ρούχα. Μάλιστα υπήρχε η αντίληψη ότι οι ‘αρκούδες’ στελνότανε από τα άστρα για να φέρουν ισχυρά φάρμακα και δεν επιτρεπότανε σε αντίπαλες φυλές να σκοτώνουν τις ‘αρκούδες’.

Όπως φαίνεται ο Μεγαλοπόδαρος εμφανίζεται αρκετές φορές σε όλο τον κόσμο τα τελευταία 150 χρόνια. Ευτυχώς έχουμε καταφέρει να βρούμε αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη του. Διάφορες αποστολές έχουν αποφέρει τρίχες, φωτογραφίες, φιλμ και εκμαγεία αποτυπωμάτων. Η πρώτη φωτογραφία αυτού του πλάσματος δημοσιεύτηκε στις 7 Δεκεμβρίου 1965. Η φωτογραφία απεικονίζει μια μαύρη ανθρωποειδής φιγούρα ανάμεσα στα δέντρα. Μία παρόμοια φιγούρα φαίνεται και σε ένα φιλμ που τραβήχτηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1967 από τους Ρότζερ Πάτερσον και Μπομπ Γκιμλιν στην πόλη Εύρηκα της Καλιφόρνιας. Στην αρχή υπέθεσαν πως το πλάσμα ήταν αρκούδα αλλά αυτό σηκώθηκε στα δύο πόδια του κι άρχισε να απομακρύνεται. Ο Πάτερσον κατέβηκε από το τρομαγμένο άλογο του και αρπάζοντας την κάμερα του ακολούθησε το πλάσμα και τράβηξε αρκετά μέτρα φιλμ. Μετα από την εξέταση του φιλμ φάνηκε πως το πλάσμα ήταν ύψους 2.10 μ. και βάρους εκατόν πενήντα κιλών. Υπάρχει επίσης και μία συλλογή εκμαγείων αποτυπωμάτων τέτοιων πλασμάτων στην κατοχή του Γκρόβερ Κραντζ. Τα αποτυπώματα έχουν μήκος 43 εκ.

Τι είναι αυτό το πλάσμα τελικά; Έχουν ακουστεί πολλά από πολλούς. Διάφοροι επιστήμονες, φυσιοδίφες, βιολόγοι, ανθρωπολόγοι, ορθοπεδικοί και ειδικοί φωτογραφίας διατυπώνουν απόψεις μετά από επίπονες έρευνες. Φαίνεται ωστόσο μετά από ευρήματα πως δεν πρόκειται για κατάλοιπο ανθρώπου του Νεάτερνταλ ή για χαμένο κρίκο της ανθρώπινης εξέλιξης. Οι πιο πολλές εμφανίσεις γίνονται σε δυσπρόσιτες περιοχές αλλά έχουμε και θεάσεις τέτοιων πλασμάτων και σε πυκνοκατοικημένες περιοχές. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις εμφανίζονται κλοιοί από έδαφος και αέρα. Όταν κλείνουν δεν υπάρχει πια τίποτα μέσα. Φυσικά είναι δύσκολο να δεχτούμε πως οποιοδήποτε γνωστό πλάσμα μπορεί να ξεφύγει. Έχουμε και ανάλυση του περίφημου Σάσκουατς. Σύμφωνα με τις αναλύσεις φαίνεται πως πρόκειται για ένα άγνωστο ανθρωποειδές, θηλυκού γένους, ύψους δύο μέτρων που δεν ανήκει στο ανθρώπινο είδος. Aρα τι είναι; Ο καθηγητής Μπόρις Πόρσνεφ με μία μνημειακή εργασία του προτείνει πως πρόκειται για μεταβατικό στάδιο πιθήκου σε άνθρωπο. Αυτό που προβληματίζει πολλούς επιστήμονες είναι πως δεν έχουν βρεθεί απομεινάρια ή σκελετοί τέτοιων πλασμάτων. Μήπως το πλάσμα αυτό θάβει τους νεκρούς του επιδεικνύοντας έτσι αξιόλογη πνευματικότητα και νοημοσύνη; Aλλοι υποστηρίζουν πως αυτά τα πλάσματα δεν είναι τίποτα άλλο από μία προβολή του αρχετύπου του ανθρώπινου συλλογικού ασυνειδήτου στο υλικό επίπεδο. Το αρχέτυπο αυτό έχει σχέση με την αρχαϊκή μνήμη και το φόβο του τριχωτού αγριάνθρωπου απ’ τον οποίο αναπτύχθηκε ο Χόμο Σάπιενς και με τον οποίο οι μακρινοί μας απόγονοι πρέπει να έδωσαν πολλές μάχες. Η θεωρία αυτή παρουσιάζει ενδιαφέρον καθώς αντικαθιστά το άγνωστο με κάτι άλλο εξίσου άγνωστο.

Ο θρύλος του Μεγαλοπόδαρου ή όπως αλλιώς αποκαλείται εκτείνεται σε όλη την υδρόγειο σχεδόν. Έχει ακουστεί μάλιστα ότι έχουν μεταλλικά νύχια (όπως οι Στυμφαλίδες όρνιθες) και ανεστραμμένες πατούσες. Έχουν γίνει πλέον μέρος των παραδόσεων πολλών περιοχών και λαών. Συνήθως τα όντα αυτά έχουν το καθήκον να είναι φύλακες της Ερημιάς και της Αγριότητας όπως ήταν οι αγριάνθρωποι των ανατολικών κι ευρωπαϊκών θρύλων ή ο Πάνας και οι Σάτυροι στην αρχαία ελληνική μυθολογία. Αναφορές έχουμε και σε Κελτικούς μύθους για ανθρωποφάγα πλάσματα.
Τι είναι αυτό το ανθρωπόμορφο ή πιθηκόμορφο πλάσμα τελικά; Δεν ξέρουμε ακόμα πώς να το χαρακτηρίσουμε και ως τι να το κατατάξουμε. Κι αυτό κυρίως γιατί δεν έχουμε στην κατοχή μας ένα πτώμα ή ένα ζωντανό ον που να μπορέσουμε να το μελετήσουμε. Τα λιγοστά ευρήματα που έχουμε στη διάθεση μας όπως τρίχες, εκμαγεία αποτυπωμάτων και περιττώματα μας δείξανε μετά από ανάλυση DNA ότι δεν πρόκειται ούτε για αρκούδα ούτε για άνθρωπο και ούτε για κάποιο γνωστό ζώο. Προς το παρόν και για πολύ καιρό θα μείνει κάτι άγνωστο και ανεξερεύνητο. Οι έρευνες συνεχίζονται. Κάθε χρόνο διοργανώνονται επιδρομές σε περιοχές που αναφέρονται θεάσεις τέτοιων όντων και γίνεται ένα Μεγάλο Κυνήγι, ένα Big Hunt, για να ανακαλυφθεί το ίδιο το πλάσμα ή στοιχεία για την ύπαρξη του. Προς το παρόν αυτές οι επιδρομές στην φύση αποδίδουν εκμαγεία, θολές και ασαφείς φωτογραφίες και κάποια ξύλινα ‘εργαλεία’. Παρόλα αυτά το πάθος των ανθρώπων συνεχίζει να τους καθοδηγεί.